Groeten uit de goudstad

Het is al meer dan een week geleden dat we een verslag hebben geplaatst, maar het internet hier is moeizaam. Hier komt het vervolg van de vakantie belevenissen.
Vrijdag en zaterdag 7 en 8 oktober 2011, dag 19 en 20 van Robe River Highway 1 naar Karratha
Twee dagen verblijven we in een streek die genoemd wordt: Pilbara coast, een gebied net voor Port Hedland, vroeger waren hier meer toeristen maar nu is hier veel industrie zoals mijnindustrie (ijzererts) en er is de grootste ontziltingsfabriek van Australië. Reden voor de toeristen om weg te blijven Waarom dan toch hier blijven? Mike en Marie hebben voor ons een lidmaatschap van de camperclub opgestuurd naar Port Hedland en dat kunnen we pas maandag halen. Toch is het wel leuk om hier te verblijven, want tussen al die zware industrie,(het lijkt wel op de hoogovens bij IJmuiden) zijn schitterende stranden, en laten mensen hun boot te water om te gaan vissen en te kamperen op de vele onbewoonde eilanden voor de kust. We hebben wel geprobeerd ook naar zo’n eiland te mogen meevaren maar dat is niet gelukt. En ook hebben we twee dagen uitgebreid kunnen winkelen en internetten en dat is ook wel heerlijk. Gisterennacht stonden we op een camping bij Dampier, buiten de camping aan de kade grote schepen met ijzererts voor China en nu staan we aan de andere kant van Karratha op een mooie camping waarvan de eigenaar in Nederland geboren is, maar nu volkomen Australisch is. Weer prachtig uitzicht op zee. Kortom weer een goede plek.
Zondag 9 oktober, dag 21 van Point Samson naar Port Hedland
Heerlijk weer, we maken nog een wandelingetje bij de camping en in de oude haven waar van alles aan boten en oud schroot ligt. Dan gaan we verder naar het historisch plaatsje Cossack. Het is een plaatsje uit 1872, dat noemt men hier oud. Het had de eerste haven in NW Australie en de haven diende voor het vervoer van goud en er werd gedaan aan parelvisserij. Nu is het een museumstadje waar velen gaan vissen en je kunt er oude gebouwen bekijken waar veel historische foto’s de geschiedenis doen herleven. Wij hebben het geluk dat er de mooie Australische vogel, noem het maar een papagaai kunnen fotograferen. We hebben hem al regelmatig gezien maar nooit zo van dichtbij. We rijden door naar Roebourne aan de Highway 1 waar bij het visitor center een museum is over een oude gevangenis. Heel interessant om te zien. Het is echt mensonterend hoe men met de Aboriginal gevangenen is omgegaan. Toen door naar Port Hedland, we staan op een camping dichtbij het vliegveld en aan de snelweg, ik vermoed veel geluidsoverlast vannacht.
Maandag 10 oktober, dag 22, van Port Hedland naar Karijni National Park
Met het slapen is het gelukkig meegevallen, voor Australische begrippen luidruchtig, maar wij zijn wel wat gewend, dus een goede nacht gemaakt. Eerst in de ochtend de lidmaatschapskaart halen op het postkantoor, dan de boodschappen en diesel, want nu gaan we de outback in en dan moet je van alles voldoende bij je hebben. Port Hedland is ons meest Noordelijke punt, we trekken nu weer zuidelijker. We nemen de Highway 95 naar Karijni NP, de weg wordt steeds eenzamer en de natuur ruiger. Op de weg rijden grote vrachtauto’s met wel 4 aanhangers, railtrain worden ze genoemd. Enorme kolossen, als je daar een aanrijding mee hebt, kan het zijn dat ze niets merken. Langs de weg liggen niet alleen dode kangoeroes maar ook koeien een bizar gezicht. Maar in Karijni NP is het weer mooi. We maken al een wandeling een gorge in, met waterval en Anton gaat er zwemmen. Daarna zoeken we ons camperplekje op, weer helemaal in de vrije natuur en ditmaal volle maan.
Dinsdag 11 oktober, dag 23, van Karijni National Park naar Newman
Vandaag maken we een wandeling door de Dales gorge van dit park. Een wandeling van 6,5 km. Dit lijkt niet zoveel maar we doen er toch 3 uur over want het is klimmen en dalen,door de rivier waden en oppassen dat je niet door een slang gebeten wordt. Door de smalle gorge is het schaduwrijk, dat scheelt met de warmte, aan het eind is er een poel met heerlijk fris water en twee watervallen een heerlijke verfrissing, Anton gaat zwemmen en ik lekker pootje baden.
Woensdag 12 oktober, dag 24 van Newman naar Meekatharra
Een rit van 430 km door de mijnstreek van West Australië tussen het dorp Newman met 7000 inwoners en het dorp Meekatharra met 1300 inwoners, daartussen niets. Nou ja, nauwelijks bewoning er zijn boerderijen, maar die zie je niet, hoogstens een dode koe die aangereden is. In Australië laten ze dode dieren gewoon langs de weg liggen, dat levert vaak lugubere beelden op. Toch maar eens Marjan Thieme hier naar toe sturen. We rijden nu de highway 95 naar het zuiden, morgen nog zo’n dag en dan komen we weer in wat gebieden waar wat meer te zien en te ondernemen is. Toch is het een mooie rit, een ervaring om op zo’n weg te rijden met alleen heel grote vrachtauto’s en een enkele andere auto. Dan zijn er ook veel mijnen, ook die zie je niet alleen de toegangswegen, het zijn open mijnen en er wordt van alles hier uit de grond gehaald, men zegt dat dit een heel rijk gebied van Australië is. En dan, waar we het meeste van genoten hebben, dat in deze woestenij nu zoveel bloemen bloeien, de Wildflowers. Dat dit in dit dorre gebied kan, meestal heet, vandaag is het 33’C. Het is bijna voorbij want dan wordt het nog heter en verdorren ze, maar nu is het prachtig om te zien. Het doet denken aan het lied over de woestijn, “de woestijn zal bloeien als een roos”, dat is hier van toepassing.
Nu staan we dan op een camping in het dorp Meekatharra met een hospitaal van de Flying Docters.
Donderdag 13 oktober, dag 25, van Meekatharra naar Dalwallunu
Vandaag is er een jarige in de familie, gefeliciteerd schoonzus! We drinken vanavond een lekker glas Australische wijn, maar….. we zullen de gehaktballen missen.
Zoals ik al schreef: vandaag weer een rijdag. Maar weer door de ‘Keukenhof ‘ van Australië. Wat mooi is het hier. De rode grond is veelal bedekt met paars, roze, gele en blauwe bloemetjes en daarboven veel struiken meestal groen maar ook geel en rood gekleurd. In een dorpje zien we ook de oleander bloeien. We genieten ervan en maken veel foto’s, het is wel moeilijk fotograferen met dat felle zonlicht. En opeens is het voorbij, het wordt koeler, de woestenij houdt op, en er wordt graan verbouwd. Een heel aparte ervaring, kijken hoe het morgen is.
Vrijdag 14 oktober, dag 26, van Dalwallunu naar Merredin
Vannacht was het koel, maar na al die warmte ook een aangename afkoeling. Ik denk dat onze route moeilijk te volgen is, daarom een toelichting. We zijn in Perth begonnen en langs de kust noordelijk tot Port Hedland gereden, toen zijn we het binnenland ingereden en nu bij Dalwallunu rijden we naar het oosten naar Kalgoorlie en dan naar het zuiden en naar de kust naar Esperance en dan weer naar Perth. Het binnenland is landbouw, veeteelt en veel mijnen, dit deel van Australië is rijk aan delfstoffen. Hier en daar een dorpje met een leuk postkantoortje, een winkel, een hotelletje en een camping. De werkers in de mijnen verblijven ook veel op campings, we hebben al mensen gesproken die vanuit Nieuw Zeeland hier werk zoeken. In de dorpen is er altijd tijd voor een praatje, maar de taal is een probleem, ze praten hier een apart soort Engels, Ook komen we veel kleine museums tegen, dat is dan een grote schuur met oude werktuigen en foto’s, veelal over de mijnen, maar ook de oorlogen, van WO 1 tot de oorlog in Vietnam. Zo verkennen we het Australische land. Hier in Merredin loopt de Highway die gaan we nu volgen naar Kalgoorlie. Op de camping staat 6 Zwitsers, auto’s rood van het stof, zij zelf ook, ze zijn 3 maanden de Outback in geweest en verlangen nu naar huis.
Zaterdag 15 oktober, dag 27, van Merredin naar een Freecamp bij de Karadee dam
In Merredin zijn nog 2 leuke wandelingen te maken en dat doen we dan ook. ’s Ochtends is het lekker fris. We wandelen door bossen en over rotsen, er zijn mooie vogels te zien, en weer een uitbundige natuur, maar ook vervelende vliegen. Als je in Merredin met de trein mee wilt, dan bel je op, en dan stopt de eerstvolgende goederen trein en kun je meerijden. Maar de meeste mensen hebben een grote fourwheeldrive auto hoor. Merredin is het hart van de Wheatbelt. In de middag rijden we verder we hebben informatie dat er een mooie kampeerplek is 5 km van de weg waar meerderen staan, en dat klopt, niet alleen kampeerders maar ook drie paarden, alles mag hier, in de avond worden er vuurtjes gestookt. De vliegen zijn weg, een mooie plek, een heerlijke avond.