einde van de reis in Perth

Vrijdag 28 oktober, dag 40, Queensday, van Augusta naar Margaret River
Het is Queensday en koningin Elizabeth is ook nog in Perth. Vanochtend weer regen, de was die ik nog buiten had hangen was kleddernat. Gelukkig is er een wasdroger zodat ik het toch nog redelijk droog mee kan nemen. Tegen tienen wordt het droog en vertrekken we , eerst bezoeken we de Jewel cave, de eerste grot in deze vakantie, en hij was de moeite waard. Daarna naar Margaret River een gezellig en druk vakantieplaatsje, zeker nu men een lang weekend heeft ivm Quieensday. We gaan internetten en lopen wat rond, daarna naar een freecamp midden in de bossen over een zandweg van 6 km. lang, en wat staat er FULL. Het is te laat om terug te gaan, en na enig gepraat met andere kampeerders besluiten we op de dagpicknick plaats te gaan staan. Er komt nog een auto met jongelui aan, we besluiten bij elkaar te gaan staan en een boete van 500 dollar te riskeren. Zij zetten hun tenten op en stoken een vuurtje voor de BBQ, wij sluiten ons daarbij aan, daar zitten we dan als Nederlanders met studenten uit Perth, maar met een andere nationaliteit, twee Iraanse studenten, twee Japanse studentes en een studente uit Hongkong,later komt er nog een auto met een Iers stel. Het wordt een gezellige avond, we zitten lang na te praten onder een dak van duizenden sterren. Vooral Anton geniet, hij vindt dit de ultieme vorm van kamperen.
Zaterdag 29 oktober, dag 41, van Margaret River naar Dunsborough
Vanochtend worden we met het zonnetje wakker, en dat is heerlijk ondanks de koude van 15 ‘C in de camper. Buiten porren onze buren het vuurtje op en wordt er water warm gemaakt voor de thee. Er worden eieren gebakken op een rekje van aluminiumfolie, dat op het vuur staat, alles geheel in padvindersstijl. Daar kunnen we niet bij achterblijven, dus onze eieren worden ook buiten op de aluminiumfolie gebakken. Na dit ontbijt in de koude, maar verwarmd door het kampvuur gaan we wandelen. Het is hier erg mooi. De Margaretriver loopt langs onze kampplaats, en er zijn veel vogels. Dit is alles heel puur en dat kan alleen maar bij de Aussies. Onze buren gaan zwemmen en daarna vertrekken we beiden naar een andere bestemming, de ranger is niet langs gekomen, dus ook geen boete. We rijden over een prachtige en rustige weg naar Dunsborough, de plaats aan zee waar je nog walvissen kunt spotten, maar helaas, we zien niets. Het is wel heerlijk weer, en we genieten van het middagje aan het strand. Vandaag staan we op een normale camping.
Zondag 30 oktober, dag 42, van Dunsborough naar Bunbury
Het is vandaag een stralende dag met 25’C. We lopen nog naar zee, maar geen walvis of dolfijn te zien, wel zijn ze aan het surfen. Dan verder naar Busselton, een leuke vakantieplaats met een jetty (pier) van 1,7 km. en aan het eind van de pier kun je onder water de vissen en koralen bekijken. Je mag er per groep 15 minuten in, het is nogal kunstmatig, het leukste van de jetty is de wandeling. Prachtig weer en op veel plaatsen is men aan het vissen en men vangt ook nog wat, ook wordt er af en toe gezwommen. Aan het eind hebben we (voor het eerst) een Australisch schepijsje gehad, heerlijk. Toen door naar Bunbury, we staan op een camping aan zee en hier komen de dolfijnen, en we hopen dat we daar morgen getuige van zijn. Het is hier wat rumoerig, teken dat we weer in de bewoonde wereld aankomen.
Maandag 31 oktober, dag 43 van Bunbury naar Yalgorup NP Martins Tank Lake
Vandaag gaan we weer dolfijnen bekijken. In de baai van Bunbury leven dolfijnen, en met een beetje geluk krijg je ze te zien. En dat geluk hebben we. Er is een Dolfin Discovery Centre en toen we er aankwamen werd gezegd, dat ze net 5 minuten weg waren. Anton die vanochtend vroeg ook al was gaan kijken kon het niet geloven. Maar toch na een tijdje kwamen er twee, de bezoekers moesten in het water op een rij gaan staan Daar sta je dan tot je middel in het water, en de dolfijnen zwemmen als koningen langs je heen. Foto’s gemaakt, maar dat lukte maar matig. Ondertussen is de boot gearriveerd waarop we een excursie gaan maken. Wij met de boot mee en we hebben heel veel dolfijnen gezien een prachtig gezicht een echt mooie excursie. Toen verder, nog een mangrove bos bezocht en een meer met vele vogels en toen naar Preston Beach, daar zouden we kunnen kamperen in het Yalgorup NP, dat klopte, maar het laatste stuk was 5 km over een onverharde weg we ribbels door elkaar geschud kwamen we aan en er was niemand, zover in de wildernis wil ik niet alleen slapen, dus terug, toen kwam er een andere auto aan, ook zij wilden alleen gezamenlijk staan en toen zijn we blijven staan, helemaal in de wildernis, zoiets kan alleen in Australië. O ja, later blijkt dat er ook nog twee andere kampeerbussen zijn en drie kangoeroes en ontelbare insecten, ze steken tot nu toe nog niet.
Dinsdag 1 november, dag 44, onze trouwdag, van Yalgorup NP naar Perth
Stralend weer vandaag eigenlijk te heet. Lekker buiten ontbijten, nog wat rondlopen door het bos en maar weer verder. Vandaag bezoeken we Fremantle, een voorstad van Perth, het ligt aan zee en het stadje is heel populair omdat er zoveel gerestaureerde oude gebouwen zijn. Het zijn voornamelijk gebouwen in de Victoriaanse stijl, de stad heeft veel Engelse invloeden. We bezoeken de gevangenis van Fremantle, tot 1991 waren er nog gevangen en bij 44 gevangenen is de doodstraf dvm de strop voltrokken. Het is een mooi gebouw, het ademt nog de sfeer van een gevangenis, en de gids verteld veel van de gevangenis geschiedenis van West Australië. Bovendien is het mooi gerestaureerd. We gaan nog naar de haven en dan naar onze privé camping aan de Ladywell street. We rijden er na 6 weken zo naar toe. Toch ook wel een fijn gevoel om na 6 weken weer veilig terug te zijn in Perth.
Woensdag 2 november, dag 45 Het strand van Perth
Vandaag is het bloedheet, waar kan je dan beter zijn als de verkoeling zoeken op het strand.
Daar krijgen we bezoek. De koala, de rock walibi, de kangoeroe met haar baby, de lama, de emu, de slang, allemaal komen ze om afscheid van ons te nemen. En we worden nog toegezongen door de vele vogels, die we ontmoet hebben. Met hun verenkleed in vele mooie kleuren, behalve de vogel met z’n groene veren is er niet, hij vliegt weer weg, zodra hij ons ziet. En dan die zeedieren, de babywalvis met haar moeder, de dolfijnen, ook nu duikelen ze weer door het water, al die vissen die Anton al bij het snorkelen gezien heeft, ze komen allemaal nog één keer langs zwemmen. En dan die krab, hij komt zijn holletje en rent het strand op naar de zee. Tenslotte het schildpad, loom komt zij het strand op gekropen, ze houdt niet van die drukte want ze wil eieren leggen en dan moeten we weg zijn, dus ze zegt, ga nu maar terug naar Nederland!