groet uit Margaret River

Zondag 23 oktober, dag 35 Albany
Het weer is van slag regen,wind en kou, dat wordt geen leuke dag. Eerst maar eens gaan internetten kunnen we meteen het weer bekijken. Deze informatie is teleurstellend, het weer blijft zeker twee dagen slecht. Dan naar de toerist informatie, daar kregen we goede informatie, in Albany is genoeg te doen. We rijden eerst naar twee Look Outs, met een mooi uitzicht over de baai en de stad, daarna naar het Walvismuseum (immers Albany is een stad waar walvissen langs trekken) en in het verleden werd er veel aan walvisvangst gedaan. Het museum is echt de moeite waard, we krijgen een rondleiding, er waarin veel over de walvissen wordt verteld en over de vangst ervan, en al is deze walvisvangst al sinds 1978 gestopt, om economische redenen, toch imponeert het verhaal. Er waren drie films die de uitleg ondersteunden, waarvan één 3 D, erg mooi. En een goede bestemming bij dit slechte weer. De omgeving is hier heel erg mooi, op een rots in zee zagen we zeehonden en op de camping, ook aan de baai gelegen, zijn prachtige vogels, waaronder de pelikaan. Ik hoop toch zo dat het weer morgen meevalt, zodat we hier kunnen wandelen.
Maandag 24 oktober, dag 36 Albany
Mijn hoop is niet tevergeefs geweest, het weer valt mee. Droog, zwaar bewolkt met af en toe een zonnetje. We gaan eerst een eind wandelen, langs de kust en over een schiereiland. Toen the Gap road, aan het eind ervan is een natuurlijke brug van rots, daaronder dendert het water van de oceaan. Daarna naar Blowholes, een plek waar het water van de oceaan op de kust beukt en een uitweg vind door tussen de rots omhoog te spuiten. Maar helaas de zee is te rustig, dus er is niets te zien, gelukkig hebben we het fenomeen al eerder gezien, dus we weten hoe mooi het is. Tenslotte een windmolenpark op z’n Australisch bezocht en toen de boodschappen in Albany gedaan en verder gereden naar Free camp Cosy Corner Beach in het West Cape National Park. Hier lijkt de zee op de Noordzee, prachtig komen de golven aanrollen, zelfs de duinen lijken op onze duinen. Een mooi plekje, dat we delen met velen. Het is een gezellige drukte, naast ons staat een gezin met 4 kinderen, die al sinds januari op vakantie zijn, moeder geeft de kinderen les, maar vindt vooral dat de kinderen zoveel leren, door een jaar op stap te zijn met Pa en Ma. Zoonlief kookt graag en kookt vanavond ook. Erg aardige mensen. Maar ik begrijp ze niet. Een prachtige kampeerplek, je hoort het ruisen van de zee en de konijnen rennen de duinen in.
Dinsdag 25 oktober,dag 37 van Albany naar Denmark
Bij het wakker worden hoorden we naast het ruisen van de zee, de regen tikken op het dak, dat is dan dikke pech. Anton wilde zo snel mogelijk weg omdat we op zand staan en een eindje een zandweg af moeten rijden. Dus wij zo snel mogelijk weg, alles ging natuurlijk goed. Maar ons programma viel in duigen. We zijn naar Denmark gereden, zo’n 40 km. en naar het visitor centre gegaan, daar kregen we goede tips waardoor het toch een mooie dag is geworden. Denmark is een leuk vakantie dorpje, dus eerst maar met koffie met gebak begonnen en wat rond gekeken en inmiddels was het droog, toen twee toeristische routes gereden en daarbij veel gewandeld door de bossen en langs zee en Winery’s bezocht. Het mooiste plek was William Bay NP met zijn Green Pools en de Elephant Rocks. Toen was het alweer tijd om een slaapplaats te zoeken. Dat is in Denmark aan de Parri Beach, weer zo’n aardige camphost met vrouw. We staan goed, lekker rustig en hopen dat we morgen met een zonnetje wakker worden.
Woensdag 26 oktober, dag 38 van Denmark naar Pemberton
We worden wakker met regen, dat is jammer. We gaan eerst lekker ontbijten en maar een spelletje doen. Als het wat droger wordt vertrekken we . Vandaag is het bomendag. In deze streek staan heel hoge bomen, de streek wordt dan ook genoemd: Valley of the Giants. Tussen Denmark en Walpole is een park waar over 600 mtr een Tree Top Walk gemaakt is. Op 40 meter hoogte loop je dan tussen de bomen, het geeft deze loopbrug enig idee hoe hoog de bomen zijn. Ook gaan we met een gids mee die uitleg geeft over de bomen en de vele planten er omheen. Helaas zijn al die tijd niet van de regen af maar het is te doen. Daarna rijden we door naar Pemberton , als we bijna op de plaats van bestemming zijn, schiet vanuit het bos een kangoeroe de weg op, Anton kan hem niet ontwijken en raakt hem met de bumper,het is heel moeilijk te stoppen op de smalle drukke weg en ook de andere auto’s reageren niet, van schrik rijden we door, we weten niet of het met de kangoeroe goed afgelopen is. Aan de camper is niets te zien,hopelijk valt het voor de kangoeroe ook mee. Inmiddels staan we in een groot bos bij een dam en bijbehorend meer, gelukkig is er nog een camperechtpaar, dus we voelen ons veilig. We wandelen om het meer, om van de schrik af te komen. Het is een prachtige wandeling met droog weer, het ruikt lekker naar bomen en planten en de geluiden komen alleen van vogels en dieren, en er loopt nog een kangoeroe voor ons op het pad, sorry.
Donderdag 27 oktober, dag 39, van Pemberton naar Augusta
Redelijk geslapen, al is de kangoeroe nog wel in onze gedachten. Het weer is wisselvallig en overnachten in dit grote bomenbos is niet mijn ideaal. Maar we gaan verder en nog een halve dag veel- en grote bomen en dan veranderd het landschap weer. In Pemberton staat een grote boom , in het Gloucester park waar je in kunt klimmen, meer dan 60 meter hoog, die bezoeken we eerst, een imposant gezicht en wij gaan er ook enkele treden op, maar nadien komen er jongelui en die klimmen naar boven een mooi gezicht, maar best eng. We rijden door en wandelen op verschillende plaatsen, ook naar een waterval, er zijn hier veel Nationale parken, en in Australie wordt daar goed voor gezorgd, overal recreatieplekken met picknickplaatsen, wandelingen etc. zelfs kun je er BBQ op een gas BBQ, het geheel wordt er regelmatig schoongemaakt en het gas is gratis. Na al die grote bomen gaan we naar Augusta en dat ligt aan zee, we bezoeken nog een vuurtoren, daar komen we Jos en Henny weer tegen, een NL-echtpaar met een dochter in Perth. We hebben ze in Albany ontmoet en sindsdien rijden we kennelijk dezelfde route. Wel gezellig de ervaringen uit te wisselen. Nu staan we op een camping bij het strand, de wind uit de zuidpool is er weer, een koele wind.