Eindelijk weer WiFi, dus internetten

We hebben lang niets van ons laten horen, maar er is hier ook zoveel te doen en Australië is een land met slechte verbindingen. Telefoon en WiFi internet liggen er vaak uit, zeker zoals wij de laatste tijd in natuur gebieden staan. Maar hier is dan een lang verslag.
Met ons gaat het prima, hartelijke groet, Anton & Janny.

Zondag 25 september, dag 7 van Cervantes tot Coronation Beach, dagtraject 276 km.
Vanochtend nog naar zee gelopen, lekker weertje, maar weinig mensen op het strand. Daarna vertrokken. Een rijdag vandaag. We rijden door een landschap met aan weerszijde bloeiende brem en een blauwe lucht met wat wolkjes, en dan een kilometers lange rechte weg. Bijna bij Geraldton aangekomen veranderd het landschap in veel landbouwgrond en wordt het vlakke land wat heuvelachtig. We rijden naar Geraldton en gaan eerst internetten bij Mac Donalds, dat duurt eigenlijk te lang waardoor niets van het voornemen komt om de Kathedraal te bezoeken. We willen altijd voor het donker een plek hebben, dat betekent voor 6:30 uur. Dat lukt een heel mooie plek zelfs, 8 km van de High Way aan het strand , daar staan plots 15 campers en er is nog plek voor onze camper. Voorzieningen zijn er nauwelijks maar wel een Australische BBQ, dat is een soort kookplaat op gas. We hebben vlees en Anton gaat samen met andere mannen het vlees braden en ik blijf in de camper om de rest klaar te maken. Dan valt de avond in en is het stik donker met een mooie sterrenhemel en het geluid van de oceaan.
Maandag 26 september, dag 8, van Coronation Beach tot Galena Bridge dag traject 232 km.
Heerlijk geslapen, het zal het ruisen van de zee zijn. Maar het is zwaar bewolkt en op het wandelingetje naar zee begint het te regenen. Dat verwacht je niet, dan toch maar door naar het Kalbarri National Park. Weer is het een schitterende rit, eerst een stukje over ´de 1´ door het binnenland en dan de Port Grego road weer naar de kust. Het lijkt wel of alles in bloei staat. Veel paars, afgewisseld door grijs, wit en geel, het zijn woestijnachtige planten, wat wij ook wel vetplanten en –struiken noemen. Vaak stappen we uit om alles te bekijken, we hebben regelmatig gesprekken met Australiërs kortom iedereen geniet, en het zonnetje schijnt weer, koel windje erbij kortom een aangename temperatuur. Als we aan de kust komen gaan we het kustpad wandelen, prachtig aangelegd met veel uitzichtpunten, het is een rotsachtige kust, met mooie kleuren in de rotsen, en dan komt de grote verrassing, ‘walvissen’! Omstanders zeggen dat het twee baby walvissen zijn, je kunt het duidelijk zien. Later zie ik nog een grotere uit boven het water opspringen. Na al dit moois rijden we naar het plaatsje Kalbarri, een leuke badplaats waar we de boodschappen doen achteraf gezien hadden we er moeten blijven want er was nog genoeg te zien, maar we hadden een andere camperplek op het oog, die bleek 80 km verderop te zijn, effe verkeerd berekend. Maar nu zitten we er, best goed, buiten weer heel erg donker dus weer mooie sterren te zien.
Dinsdag 27 september, dag 9, van Galena Bridge tot Denham, dagtraject 312 km.
Hetzelfde weer als gisteren, wel ongeveer 22 ‘C. Lekker weertje, vind ik. Zo langzamerhand wordt het echt rustig op de weg, let wel de enige weg langs de kust van zuid naar noord. Weer een uitbundig bloeiend landschap wat aan ons oog voorbij trekt. We rijden naar het schiereiland Shark Bay, het staat op de wereld erfgoed lijst en het is vooral bekend om Monkey Mia waar dolfijnen zwemmen en dicht langs de kust komen, een ‘must’ voor iedere vakantieganger. En de kust van West Australie is ontdekt door de Nederlanders. Kapitein Dirk Hartog kwam hier in 1616 aan land. Het was de bedoeling dat hij naar Nieuw Guinea zou varen, maar raakte door de wind uit koers. Het eiland wat hier voor de kust ligt heet dan ook: Dirk Hartog Island.
Vandaag hebben we Hamelin Pool bezocht daar hebben zich in zee Stromatolites gevormd, kleine zuiltjes in zee gevormd door cyanocobacteriën, de oudste vorm van leven ( uit de reisgids). , en Shell Beach, het is een 60 km. lang schelpen strand bestaande uit een 10 m dikke laag kokkelschelpen. Een echt schitterend strand. Daarna naar Denham gereden, van oorsprong een parelvissersdorp, nu een vissersdorp met toeristen die net zoals wij Monkey Mia gaan bezoeken.
woensdag 28 september 2011, dag 10 van Denham via Monkey Mia naar Eagle Bluff, dagtraject 79 km.
Vandaag een dagje Sharkbay, een schiereiland waarvan Monkey Mia de grootste attractie is. Het weer is zonnig met een koude wind, in de middag is het aangenaam. Vanochtend om 6 uur opgestaan, want we moesten om 8 uur gereed staan op het strand van Monkey Mia,alwaar de dolfijnen zouden komen voor hun ochtendvisje. Wij met nog honderd anderen stonden er maar geen dolfijn te zien, maar gelukkig na een kwartier kwamen ze. Inmiddels had de voederaar ons al verteld wat we nog meer konden doen. De dolfijnen zijn vaste bewoners van dit stukje zee want ze werden bij name genoemd, vroeger mochten de mensen met de dolfijnen zwemmen, maar dat mag niet meer, men probeert op deze manier de dolfijnen in hun natuurlijke leefomgeving te laten. In dat kader kregen ze ook zeer weinig vis, het is de bedoeling dat ze zelf vis blijven vangen. Het was allemaal een beetje karig, zeker als je weet dat meerderen met ons hiervoor naar toe komen. Daarna hebben we een vaartocht gemaakt, naar een parelboerderij, op zee, en daarna zeedieren spotten. We zien de Dugong, een klein soort walvis, en doordat de vis regelmatig boven moet komen, kun je hem zien en fotograferen , nu veel meer dolfijnen gezien, ze zwemmen om de boot heen, ook zien we allerlei watervogels. Een prachtige tocht van zo’n 3 uur. We rijden terug naar Denham om een permit (toestemming) te vragen om vrij te kamperen aan de kust. Daar staan we nu, het waait wel hard dat merk je wel in de camper, hopelijk kunnen we er wel van slapen.
donderdag 29 september 2011, dag 11 van Eagle Bluff naar Carnarvon 319 km.
Toch redelijk geslapen, rond 3 uur ging de wind liggen en konden we lekker slapen. ‘s Ochtends genieten van deze mooie plek, ver weg van de bewoonde wereld, sta je daar met 4 campers en dan de zon, de zee en het heerlijke weer. Perfect. Maar we gaan weer, want er is in Australië nog meer te zien en te beleven. We rijden naar Carnarvon, halverwege Coral Bay. Onderweg zie ik een Emu op de weg, ze kijkt of de kust veilig en daarna komt ze terug met de hele familie, wel 10 stuks, een prachtig gezicht,maar te laat om er een foto van te maken. In Carnarvon boodschappen gedaan voor de tocht naar het Noorden, want daar wordt het steeds duurder en is er ook steeds minder te krijgen. Australië is wel een land met beperkingen, de radio doet het alleen maar in de steden evenals de telefoonverbinding en ook internet is moeilijk. In Carnarvon hebben nog een trein museum bezocht, het vertelde veel over de geschiedenis van deze streek. Helaas vandaag geen Free camp, dus gewoon naar een camping.
vrijdag 30 september 2011, dag 12, van Carnarvon naar Coral Bay 371 km.
Goed geslapen en goed weer, dus een goed begin. We trekken verder naar Coral Bay, het plaatsje bij het Ningaloo Rif, Na het Great Barrier Rif het grootste rif in Australië, als je in West Australië bent dan moet je er geweest zijn, bovendien houdt Anton van snorkelen dus dan kan hij hier goed terecht. Eerst rijden we naar Blowholes, een rotsformatie in de Indische Oceaan waar door golfslag en vulkanisch gesteente het zeewater wel 20 meter hoog opspuit. Dit is nu zo’n plaats waarvan je onderweg hoort en wat nauwelijks in reisgidsen vermeld staat, gelukkig maar want nu kunnen we ongestoord genieten van dit natuurwonder. Dan door naar Coral Bay, onderweg zien we weer Emu’s. Coral Bay is een echt toeristisch centrum,ook hier kunnen we niet meer vrij kamperen, dus naar een camping, deze is aan het strand met veel vertier, we krijgen te horen dat het druk gaat worden want de scholen hebben vakantie. ‘sMiddags gaat Anton nog snorkelen, de hoeveelheid vis valt tegen, morgen maar weer proberen. Inmiddels hebben we op de camping live muziek!
zaterdag 1 oktober 2011, dag 13, Coral Bay.
Prachtig weer we gaan naar het strand om te snorkelen en te zonnen. Voor Anton is het weer zoeken naar een mooi stukje koraal en vis. Hij is op dit stuk de enige ,best eng, vind ik, maar hij vindt het prachtig om te doen. Het koraal en de vissen vallen wat tegen, de rode zee is toch mooier, toch is het wel de moeite waard. ’s Middags blijven op de camping, lezen en wat klusjes doen.
zondag 2 oktober 2011, dag 14, Coral Bay.
Vannacht heeft het geregend, dat is hier heel bijzonder, maar ja wij treffen het. Het weer klaart snel op en als we naar het strand gaan dan schijnt het zonnetje weer. We lopen naar een baai waar veel vis zou zwemmen. Dat klopt lopend over het mooie witte strand zie je zo de vissen zwemmen, ik tel zo 5 soorten, af en toe ligt er vulkanisch gesteente en daar schuilen krabben en zijn schelpen. In de baai aangekomen, raken we aan de praat met een familie en die wijst ons jonge haaien aan, gelukkig een eindje weg maar ze zitten er wel. Na al dit moois lopen we weer terug want we willen gaan snorkelen vanaf een boot. Helaas gaat de boot niet, te weinig deelname. Een teleurstelling, vooral voor Anton want hij wil zo graag snorkelen, we gaan maar naar een stukje strand waar ook koraal nog te zien is daar maar gesnorkeld. In de namiddag slaat het weer om en gaat het weer regenen en steekt de wind op. Vandaag hebben we ook nog weer een Kangaroe gezien.
maandag 3 oktober 2011, dag 15, van Coral Bay naar Exmouth
Vannacht weer regen, dat is heel ongewoon, zeggen ze. Maar overdag is het stralend weer met een fris windje. We kunnen nu de snorkel excursie boeken, dus we gaan 2 uur varen en snorkelen, althans Anton gaat snorkelen, ik heb geen zin, er staat een behoorlijke stroming en ik ben onervaren en kan ook veel zien door de glasbodem in de boot. Het is prachtig te zien wat er onder water groeit en welke vissen er zwemmen, maar we hebben ook zeeschildpadden gezien. Anton heeft nog veel meer gezien door te snorkelen en foto’s gemaakt met zijn onder water camera. Na de excursie zijn we naar Exmouth gereden, het ligt aan de andere kant van het Ningaloo rif. Op de weg er naar toe krijgen we echt te maken met het grote en woeste land. De Tom Tom geeft dan aan over 100 km. rechtsaf en na 60 km. links. En daar tussen zijn struiken en wat schapen. We staan nu op een leuke camping eenvoudig , netjes en berekend op extreme weersomstandigheden.
Dinsdag 4 oktober 2011, dag 16, Exmouth, Cape Range National Park Mesa camp
Vandaag een Lucky Day. Niet dat het anders zo erg tegen zit, maar vandaag hebben we erg veel geluk. Het is moeilijk om te kamperen in het National Park, daarvoor moet je ’s ochtends om 6 uur voor de poort staan, daar hadden we geen zin in, dus na een lekker ontbijt stonden wij om 9 uur bij de ingang en vroegen terloops of er nog campingplaatsen waren en dat bleek zo te zijn, een echte uitzondering. Dat betekent dat we weer heerlijk met enkele anderen geheel in de vrije natuur staan. Het park is ongeveer 60 km lang en daar zijn zo’n 10 campings van ieder 10 kampeerders, dus je hebt de ruimte. We gaan eerst naar het camp waar we hartelijk worden ontvangen door de camphost en zijn vrouw. Daarna gaan we het park bezoeken. Eerst naar Yardie Creek gorge. En weer geluk, met de boot die de gorge invaart kunnen nog net twee mensen mee, instappen dus. We maken een prachtige tocht over de rivier die in zee uitkomt maar eerst door een gorge loopt. In de hoge wanden zitten veel dieren oa de rotswalibi en veel vogels die in de nauwe doorgang veel kwetterden en druk waren met hun jongen. Dit allen is prachtig om te zien. Ik vind dat in Australië de dieren minder schuw zijn. Na afloop van de boottocht gaan we in hetzelfde gebied wandelen, we zien weer kangoeroes en veel vogels. Windsurfen gezien en Anton heeft nog gesnorkeld en ik heb nog een paar mooie foto’s gemaakt. Op ons camp is om 5 uur een Happy Hour alles heel genoeglijk. Nu is het avond donker en een sterrenhemel met de wassende maan. Het waait en de zee ruist.
Woensdag 5 oktober 2011, dag 17, Exmouth, Cape Range National Park Mesa camp
We blijven nog een dagje op deze mooie camping in het natuurpark. Er zijn weinig voorzieningen maar we hebben alles aan boord. We gaan snorkelen en lekker aan het strand zitten. Op het strand worden gaten gegraven door één of ander, Anton besluit om met zijn hand zo’n gat even uit te graven, opeens trekt hij zijn hand terug met daaraan vast een krab, die van schrik loslaat en snel naar zee rent. Gelukkig komt Anton met de schrik vrij. Aan het eind van de dag gaan we naar een plek waar zeeschildpadden op het strand komen, het is volop paartijd en hoewel het ritueel in zee gebeurt kunnen we er voldoende van meegenieten. Het leggen van de eieren gebeurt pas in november, kennelijk is dit voor de zeeschildpadden de voorpret. Een prachtig gezicht. En als je daarna weer naar je eigen natuur camping plekje terug rijdt kom je verschillende dieren tegen, waaronder de Emu. Een heerlijk dagje.
Morgen gaan we nog een eindje noordelijker en dan gaan we weer door het binnenland richting Perth.
Donderdag 6 oktober 2011, dag 18, van Exmouth, Cape Range National Park Mesa camp naar Robe River aan de High 1, 115 km ten noorden van Nanutarra Roadhouse , 350 km.
We vertrekken van dit idyllische plekje, uitgezwaaid door de camphost en zijn vrouw. In Exmouth doen we de boodschappen en laden we de camper weer vol met water etc.. Tot mijn frustratie kunnen we weer niet internetten, nog maar weer wachten om de boodschappen op te sturen naar Nederland en te kijken of er nog leuke berichten voor ons zijn. Het wordt een dag van rijden, en het wordt steeds warmer. We staan nu op een Freecamp aan de Highway 1, met verschillende anderen en aan een rivier. Af en toe komt er een grote vrachtwagen aan met drie aanhangers, dat is het enige voor de rest is het rustig. Vanavond kun je goed buiten zitten, bijkomen van de warme dag.