Regen in Albany

Wat niet kan, overkomt ons. Indeze tijd hoort het in dit deel van Australie niet meer te regenen, maar vannacht en deze ochtend en waarschijnlijk de hele week blijft het regenen, dat is jammer, maar des te spannender om er iets van te maken. Hier volgt ons reisverslag met een Hollnds tintje.
Donderdag 20 oktober, dag 32 van Esperance naar Ravensthorpe
Vannacht was het heel koud, maar in de ochtend schijnt de zon weer en kunnen we lekker de camper ontdoen van al het rode zand van de laatste week. Zo vertrekken we met een redelijk schone camper uit Esperance, eerst over een prachtige weg langs de oceaan, Esperance heeft de naam van de mooie stranden maar dat is terecht. Er zijn veel parkeerplaatsen vanwaar je naar zee kunt lopen, over het strand en over de rotsen. Het is te koud om te zwemmen, maar dir is ook al heerlijk en dan gaan we om 2 uur verder naar Ravensthorpe, in Raventhorpe vragen we bij de toerist information naar een Free Camp, die hadden ze , 20 km verderop een mooie plek, maar we staan helemaal alleen, en een telefonische verbinding is er ook niet, het is te laat om er nog weg te gaan, dus we blijven, ik doe het niet graag, maar nu moet het. Deze nacht is het ook koud, en Anton hoort de dieren rond de camper, of het waar is weten we niet. In de ochtend schijnt de zon weer en is het stralend.
Vrijdag21 oktober, dag 33 van Ravensthorpe naar Lake Grace
Vandaag rijden we het binnenland in naar Wave Rock, een granieten rots die door erosie is uitgesneden in de vorm van een golf. Staat in alle reisgidsen, dus wij er ook heen. Het valt een beetje tegen, het is heel warm, met vele vliegen, dus tijdens de wandeling sla je maar om je heen om toch enigszins vliegvrij te blijven. Australische vliegen hebben het vooral op neus, oren en mond voorzien het zijn echte KNOvliegen. Gelukkig houden ze niet van wind, dus als we weer gaan rijden gaat alles open en vertrekken de meesten weer. We rijden door naar een camping in Lake Grace een dorp met 500 inwoners (de hele gemeente 2000 inwoners) en een RABObank, onze mond valt open van verbazing. ’s Avonds gaan we Fish en Chips eten bij het plaatselijke sportcomplex en het enige restaurant, daar blijkt een in 1957 geëmigreerd Nederlands echtpaar te zitten, nog steeds hebben ze de NL nationaliteit, we maken een praatje en gaan morgen op de koffie.
Zaterdag 22 oktober, dag 34 van Lake Grace naar Albany
Vanochtend op de koffie bij John en Joan de Vree. Zij wonen al heel lang in Lake Grace en zijn daar helemaal gesetteld. John heeft vroeger een bouwbedrijf gehad en heeft veel woningen in dit dorp gebouwd, maar daarna ook grotere gebouwen en zwembaden. Nederlandse emigranten zoals wij ze kennen, hard werken en ook midden in de gemeenschap van dit kleine dorp leven. Ze zijn lid van de Lion’s club, een goede entree om mee te doen in dit dorp. We drinken koffie op het terras en kijken uit op hun mooie tuin, vol met bloemen, maar ook een vijgeboom een citroen boom een amandelboom etc. Daarna hebben ze ons rondgereden en ons oa ‘de Bin’ laten zien, een soort overslagplaats voor graan, je ziet ze hier veel op de ‘Wheatbelt’ en veel huizen die door zijn bedrijf gebouwd zijn. Joan is vooral heel druk geweest met de vier kinderen die inmiddels getrouwd zijn en weer kinderen hebben. Daarna zijn we weer door gereden. Onderweg noog de molen de Lely gezien, ook door een Nederlander gebouwd. Toen naar Albany, we staan op een camping maar nu regent het en misschien komt er wel onweer.