Weer aan de kust

We zijn weer aan de kust, vanochtend eerst al het rode zand uit het binnenland weggewerkt, nu gaan we de rest van onze tijd langs de kust terug naar Perth, met af en toe een uitstapje het binnenland in.
Zie hier het vervolgverhaal:
Zondag 16 oktober, dag 28, van Karadee dam naar Kalgoorlie
Eerst wandelen. Over de granieten rotsen, die men op een ingenieuze manier als waterbekken gebruikt in tijden van overvloedige regenval. Denk niet aan rotsen zoals wij die hebben, het zijn zo goed als vlakke plateaus van graniet en met daarom heen een gemetselde muur waarbij de afvoer van het water wordt geregeld. Dergelijke plateaus liggen hier meer en men gebruikt ze om iedere waterdruppel te benutten, dat moet ook, want het is hier overal gortdroog. We wandele vroeg in de ochtend dan zijn de vele vliegjes nog niet aanwezig om ons het leven zuur te maken. Daarna vertrekken we naar Kalgoorlie het is de stad waar goud gedolven wordt, tegenwoordig een booming business. Het is een leuke stad, in de hoofdstraat kunnen de meeste gebouwen zo gebruikt worden voor een Amerikaanse western film. We bezoeken een oude goudmijn en gaan ondergronds, de mijn is nu een museum en helaas voor ons er is geen goud meer te vinden. We hebben een twee daagse kaart dus morgen gaan we weer want er is veel te zien. Dan naar Mac om te internetten, leuk om berichten uit Nederland te ontvangen en ons verhaal weer op te sturen. We staan op een Free camp midden in de stad, het blijft nog lang warm en morgen is de weersverwachting ook warm.
Maandag 17 oktober, dag 29 Kalgoorlie
De voorspelling van gisteren komt uit, het is hier behoorlijk warm en er staat veel wind. We gaan eerst in de hoofdstraat al die mooie gebouwen fotograferen en daarna voor de tweede dag naar de ‘Mining Hall of Fame ‘. Niet dat ik anders zo op mijnen ben, maar hier is het echt de moeite van het bezoeken waard. Als je weet dat 6 kiepauto’s vol met gedolven gesteente één klompje goud oplevert dan realiseer je je hoeveel moeite er gedaan moet worden om dat goud te delven. Het is een soort openluchtmuseum met veel machines gereedschap, maar ook mijnwerkershuisjes en de bank. Er is ook een demonstratie over het omsmelten van goud in de bekende broodjes waar onze Nederlandse Bank er (hopelijk) nog veel van heeft liggen. Daarna gaan we naar het uitzichtspunt van de Super Pit een open mijn waarin goud gedolven wordt. Heel groot, je kunt er zo inkijken een spectaculair gezicht. Alleen waait het heel hard, maar dat levert ook wel een geheimzinnig gevoel op. Daarna de boodschappen doen en internetten. Als we terug komen op de Free camp staat deze stampvol met campers, deze komen terug van een rally, ze gaan niet naar huis maar gewoon verder met camperen. In Australië noemt men de camperaars ‘The Grey Nomads’. Heel begrijpelijk. Inmiddels is de wind gaan liggen, het is bloedheet.
Dinsdag 18 oktober, dag 30, van Kalgoorlie naar Norseman
We vertrekken uit Kalgoorlie, maar gaan eerst nog naar de Royal Flying Docters, een organisatie die over heel Australie medische hulp verzorgd in gebieden waar men ver van de bewoonde wereld woont en zoals de naam al aangeeft, de medische hulp komt in dit geval door de lucht. De organisatie heeft hier een thuisbasis die men kan bekijken en dat doen we dus. Daarna nog even naar de Looklout van de Super Pit om nog een keer in de mijn te kijken, het nu tenminste rustig weer en daardoor beter zicht. We vinden het weer een spectaculair gezicht. Dan verder naar de kust, na 200km. stoppen we net iets voor Norseman op de Free camp, en natuurlijk hier staan de rallygangers uit Kalgoorlie ook weer. Één echtpaar is al sinds april onderweg, heerlijk vinden ze het.
Het is nu avond en het regent, een opmerkelijk moment, ben benieuwd hoe het morgen is.
Woensdag 19 oktober, dag 31 van Norseman naar Esperance
Vanochtend zwaar bewolkt maar het is droog en de temperatuur is gezakt naar 18’C, een groot verschil met de 33’C van twee dagen geleden. Maar erg vind ik het niet, je kunt veel meer ondernemen. We gaan naar Norseman, het laatste goudstadje op onze tour. Dat er goud in de grond zat, ontdekte men aan een paard dat met zijn hoef goudafzettingen blootlegde. Het dorpje staat op een goudveld en nu wordt er nog goud gedolven. We hebben er mooi gewandeld, alles minder groot als in Kalgoorlie maar niet minder mooi en het staat allemaal in een mooi bos waar goede wandelpaden zijn aangelegd. Na al dit moois zijn we doorgereden naar Esperance, dat ligt aan de kust. Het is inmiddels al ver in de middag, morgen maar verder kijken.
Donderdagochtend, een stralendde zon!