slapen bij de zeehonden

De tijd gaat snel, ik schrik dat ik al veel dagen mijn verslag niet opgestuurd heb. Maar nu is er weer een.
Vannacht stonden we op een camperplek dichbij d zeehondn
Hierbij het verslag:
Verslag 6
Vrijdag 1 maart dag 20 van Mosgiel bij Dunedin naar Oamaru dagtraject 155 km
Vanochtend is het zwaar bewolkt, dat is weer eens wat anders na al die zonneschijn. Toen we wilden vertrekken startte de auto niet en bleek de accu leeg te zijn. Gelukkig zijn we door een mede camperaar geholpen. Helaas hebben we de oorzaak niet weten te achterhalen, maar we rijden weer. We zijn naar Dunedin gereden, maar dat is voor een camper toch wel erg druk, dus zijn we vrij snel door gereden langs mooie maar steile wegen. We hebben in Moeraki nog zeerobben gezien en hebben in Moeraki Boulders de reusachtige bollen op het strand bekeken. De grootste bollen hebben zich tot 4 miljoen jaar tijd gevormd. Het is geologisch proces en de Maori’s geven daar hun eigen mythologische verklaring aan. Daarna nog naar Oamaru in de hoop dat we er pinguïns kunnen bekijken. Hier leven twee kolonies, nl. de geeloog pinguïn en de blauwe pinguïn (staat allemaal in een boekje) Maar we hebben niets gezien, de pinguïns komen ’s avonds pas aan land.
Zaterdag 2 maart dag 21 van Oumara naar Rakaia Gorge dagtraject 216 km
Vandaag ook zwaar bewolkt en aan het eind van de dag heeft het eventjes geregend. Het weer zal wel wat veranderen. We rijden naar Timaru. Een aardig stadje met wel drie mooie kerken, ze lijken een beetje op Engelse kerken. Het stadje heeft ook een leuk levendig centrum.
Daarna gaat de tocht verder over de Inland Scenic Route. Een mooie weg door het binnenland om naar Christchurch te rijden. Eerst is het heel vlak met rechte wegen. Er is veel landbouw en er wordt veel geïrrigeerd. Daarna komen we in de buurt van de bergen, ze heten hier ook Alpen. Door de bewolking is er niet veel van de bergen te zien. Nu staan we op een natuurcamping aan een rivier, met vele andere campers (en ik maar denken, in het binnenland komt niemand, straks zijn we helemaal alleen), maar dat is gelukkig niet zo. Maar nu, in de avond is het oorverdovend stil! Een prachtig plekje.
Zondag 3 maart dag 22 van Rakaia Gorge naar Lyttelton bij Christchurch dagtraject 116 km.
Vanochtend regent het, jammer want juist hier kun je zo mooi wandelen, omdat vanaf deze plek de gorge begint, maar ja het regent. De camping ligt aan een rivier die populair is bij vissers, er wordt veel op zalm en forel gevist, en vissers laten zich niet tegenhouden door de regen. We gaan toch maar door naar Christchurch, tenslotte willen we maandag zo snel mogelijk naar het camperbedrijf om de koelkast te laten repareren. Inmiddels is het droog en hebben we mooi veel tijd om het centrum van de stad te bekijken. Dat ligt voor een groot deel in puin door de aardbevingen van september 2010 en februari 2011. Het is echt aangrijpend om door het centrum te lopen, het is er stil want verkeer is er weinig en de winkels die er weer zijn , zijn gehuisvest in zeecontainers, en de ruimten ertussen zijn afgezet, je ziet daar nog puin liggen of een betegelde vloer met diepe scheuren. De kathedraal ligt ook nog in puin, en ga zo maar door. De herbouw gaat niet zo snel, dat heeft ook te maken met naschokken. Er worden al wel fietspaden aangelegd. Trouwens we zien door heel NZ dat fietsen populair is. Na dit alles rijden we door naar een camperplek in Lyttelton een havenstadje dat gescheiden wordt door een kraterwand van Christchurch. Door een tunnel kom je er. De camperplek is heel klein en er staan zo’n 4 caravans en campers waarvan we de indruk hebben dat ze er permanent staan. Maar we mogen er bij. De eigenares is zeker 75 jaar en erg vriendelijk. We lopen naar de haven en zien dat ook hier de aardbeving van februari 2011 huisgehouden heeft. Heel bijzonder omdat het huis bij de camperplek helemaal in tact is en enkele huizen verderop volledig in puin liggen. Ook de haven wordt normaal gebruikt, terwijl de scheuren nog door de weg lopen. Nou maar hopen dat het vannacht rustig blijft.
Dus niet, om 12 uur ’s nachts gaat de sirene af, wel 5 minuten. Het is best wel angstig, maar als we naar buiten gaan zien we dat de nabij gelegen brandweer uitrukt, er is dus ergens brand, gerust gaan we naar bed, geen aardbeving dus.
Maandag 4 maart dag 23 van Lyttelton bij Christchurch naar Waiau dagtraject 160 km
Vandaag wisselend bewolkt, met een temperatuur van 20 ‘C, best aangenaam, maar in de avond gaat het regenen.
We gaan eerst naar het camperbedrijf om de koelkast te laten repareren. Men kan niet direct achterhalen wat het euvel is en er worden andere deskundigen opgeroepen, we kunnen om 1 uur terugkomen. We rijden naar het strand en trakteren onszelf op koffie met gebak en zitten lekker op een terras. Daarna nog langs het strand gewandeld. Toen terug, en inmiddels zijn de vaklui ook gearriveerd. En… gelukkig vindt men een zekering die ver weg gestopt is in een kastje en die stuk is. Een nieuwe zekering erin en de koelkast werkt weer, daar zijn we heel erg blij mee.
Na dit alles rijden we verder richting Kaikoura, we vinden Hwy 1 nogal druk en gebruiken een alternatieve route met de mooie naam: Alpine Pacific Triangle, het is een route die wat meer door het binnenland gaat. We komen tot Waiau en vinden daar een plekje bij een boer die veel scharrelkippen heeft en nu staan we tussen de kippen en één haan.
Vannacht wordt het een koude nacht, de koudste tot nu toe.
Dinsdag 5 maart dag 24 van Waiau naar Kaikoura dagtraject 100 km
Vanochtend geen problemen met wakker worden want de haan kraait er lustig op los. Het is wordt een stralende dag. Eerst ga ik bij de boer in zijn groentekas kijken. Van tomaten tot pepers teelt hij. Je kunt hem met z’n scharrelkippen en groentekas echt wel een bioboer noemen, alles is hier kleinschalig. Eerst gaan we op advies van de boer naar één van de mooiste fotografie plekjes van NZ, het is er werkelijk prachtig, met uitzicht over het dorp en de rivier in de stralende zonneschijn. Dan wandelen we er nog wat, oa door een weide met koeien en dan rijden we over de Alpine Pacific Triangle Route verder naar Kaikoura. We zijn nu weer aan zee, erg toeristisch maar met de zeehondjes, de mossels, de oesters en de zeevogels toch ook heel mooi. Een stralend blauwe zee met kleine golfjes en genoeg paden om te wandelen, langs de zee en hoog op het duin. We staan nu op een camperplek bij een paardenrace baan die onder supervisie staat van de camperclub van NZ, een leuk aantal campers bij elkaar, en dichtbij zee.
Woensdag 6 maart dag 25 van Kaikoura naar Paparoa Point dagtraject 50 km
Prachtig weer en vandaag gaan we een boottrip maken, vooral om walvissen te spotten. Met een groep van zo’n 50 mensen varen we in een snelle boot de zee op. En we hebben geluk na 15 minuten spotten we de eerste walvis. Een machtig beest, van wel 19 meter zwemt daar heel dicht bij de boot, dat is natuurlijk een sensatie, camera’s klikken, video’s snorren, en och we zijn met z’n allen wel een beetje gek. Tijdens de boottocht hebben we 4 walvissen gezien en ook heel veel hector dolfijnen. Zij springen hoog in de lucht, heel erg leuk. Ook nog verschillende albatrossen gezien. Al met al een aardige vangst, en een mooie boottocht, want je ziet nu vanaf zee het land. Na deze trip gaan we weer naar de wandelplaats van gisteren, het is nu vloed en we kunnen alleen op het duin lopen, vanaf deze plek zien we veel zeehonden, ze zwemmen of luieren op de rotsen. We trekken verder en onderweg zien we een grote zeehonden kolonie, met veel jonge zeehondjes erbij, we hebben nog nooit zoiets gezien, de kleintjes spelen en de groten kijken toe en je hoort ze grommen. Dan rijden we nog een eindje verder en vinden aan zee een mooie camperplek, met weer zeehonden en een prachtige vogel, de sark. Het is een machtig gezicht zoveel zeeleven bij elkaar te zien. Tegen de avond staan we met 7 campers. Maar dan gaat het waaien, dat is minder mooi. Het voelt of we op zee zitten, dus we overleggen en zetten met andere camperaars onze campers naast elkaar zodat we elkaar beschermen. Inmiddels regent het ook. In NZ kan het weer snel omslaan daar zijn we nu getuigen van.